αντιαεροπορική άμυνα

Σύνολο ενεργειών και εγκαταστάσεων με σκοπό την προστασία των πόλεων, των στρατιωτικών εγκαταστάσεων και των στρατιωτών και πολιτών από επιθέσεις εχθρικών αεροσκαφών ή πυραύλων. Η ανίχνευση της εχθρικής επίθεσης είναι πολύ δύσκολη. Τα μέσα που υπάρχουν είναι τα ραντάρ και οι διάφορες ακουστικές συσκευές οι οποίες μπορούν να ανιχνεύσουν την επίθεση από αρκετά μακριά. Στα συστήματα αυτά είναι συνδεδεμένοι και υπολογιστές οι οποίοι προσδιορίζουν με ακρίβεια τα στοιχεία του στόχου τους, δηλαδή την κατεύθυνση, την ταχύτητα και τη δύναμη. Μέχρι τον Β’Παγκόσμιο πόλεμο ο μόνος τρόπος καταστροφής των εχθρικών αεροσκαφών ήταν το αντιαεροπορικό πυροβόλο. Τα πυροβόλα αυτά είναι μακρύκανα για να δίνουν μεγάλη αρχική ταχύτητα στις οβίδες και εφοδιασμένα με ηλεκτρονικά μέσα για να καθορίζουν την ταχύτητα, την πορεία και το ύψος του στόχου. Ορισμένα είναι και τελείως αυτόματα. Στην εποχή όμως του αεριωθούμενου αεροπλάνου και των πυραύλων τίποτα από αυτά δεν είναι αρκετά ταχύ για να τα χτυπήσει. Έτσι, τα αντιαεροπορικά πυροβόλα έχουν αντικατασταθεί από κατευθυνόμενα βλήματα, που μπορούν να χτυπήσουν εχθρικά αεροπλάνα τα οποία κινούνται σε μεγάλα ύψη και με μεγάλες ταχύτητες. Η τροχιά τους μπορεί να μεταβληθεί κατά τη διάρκεια της πτήσης. Αυτό γίνεται είτε με εντολές που μεταδίδονται από το έδαφος είτε με συσκευές που έχει το ίδιο το βλήμα ώστε να αναζητήσει και να καταστρέψει τον στόχο του. Οι πύραυλοι είναι αποτελεσματικότεροι όταν έχουν πυρηνική κεφαλή. Η α.ά. συμπληρώνεται με την αεράμυνα, σώμα ειδικά καταρτισμένο για την παροχή βοήθειας στους αμάχους, στην περίπτωση αεροπορικού βομβαρδισμού. Η α.ά. αμάχων προϋποθέτει και την ύπαρξη καταφυγίων στα οποία να καταφεύγουν σε ώρες κινδύνου.